Χρόνια πολλά στους απανταχού της γης Kωνωπινιώτες

 Χρόνια πολλά στους απανταχού της γης χωριανούς μου, για τη σημερινή ημέρα γιορτής του αγαπημένου γενέθλιου τόπου μας, που ταυτίζεται με τον εορτασμό της μεταβυζαντινής εκκλησίας του χωριού μας, που είναι αφιερωμένη στους Αγίους Αποστόλους Πέτρο και Παύλο και κατά έθιμο η μέρα, ήταν συνδεδεμένη με το φημισμένο πανηγύρι του χωριού μας, σημείο αναφοράς για την ευρύτερη περιοχή του Ξηρομέρου και όχι μόνο! Εύχομαι η Χάρις των Αγίων Αποστόλων να προστατεύει το χωριό μας, την Κωνωπίνα μας και εφεξής, να γίνει εφαλτήριο ανάτασης & αφετηρία προκοπής για το χωριό μας !

Βορειοανατολικά του χωριού μας και στο δρόμο που οδηγεί προς την Κατούνα-Αμφιλοχία βρίσκεται το Βυζαντινό εκκλησάκι των Αγίων Αποστόλων Πέτρου και Παύλου. 

Βρίσκεται σε απόσταση πεντακοσίων περίπου μέτρων από το Χωριό εντός περιβόλου όπου  είναι και το  κοιμητήριο του χωριού  μας.

Το εκκλησάκι των Αγίων Αποστόλων Πέτρου και Παύλου, είναι επιβεβαιωμένα η πιο παλιά εκκλησία του Χωριού μας  με έτος κτήσης το 1595. 

Ο ναός που υπάρχει σήμερα κτίστηκε το έτος 1928 πάνω στο παλαιότερο κτίσμα του 1595. 

Από μαρτυρίες συγχωριανών μας ξέρουμε ότι, ήταν ένα μικρό εκκλησάκι με αυθεντική  Βυζαντινή  τεχνοτροπία, πλούσιο  κοσμημένο στο εσωτερικό του με υπέροχες τοιχογραφίες υψηλής αισθητικής που έπεσε θύμα “εγκληματικής άγνοιας” του τότε εκκλησιαστικού συμβουλίου, το οποίο  κατεδάφισε το εκκλησάκι προκειμένου, να μεγαλώσει ο χώρος του ναού ! 

Δυστυχώς, ακόμη και στις μέρες μας οι ελάχιστες εναπομείνασες τοιχογραφίες στο διασωθέν βόρειο τμήμα του Ναού έχουν φθαρεί από την υγρασία και την εγκατάλειψη και πέφτουν θύματα αδαών πιστών, οι οποίοι  με αδέξιες επεμβάσεις συνεχίζουν το καταστροφικό τους έργο καρφώνοντας καρφιά για να κρεμάσουν εικόνες  ή  άλλα εκκλησιαστικά είδη, παρά τις παραινέσεις της Αρχαιολογικής Υπηρεσίας.

Οι θρύλοι για την εκκλησία των Αγίων Αποστόλων είναι πολλοί και συνδεδεμένοι με την προστασία του χωριού από κάθε μορφής κακό : 

        Κατά την εποχή της Τουρκοκρατίας, μία φοβερή επιδημία (πανούκλα) έπληξε ολόκληρο το Ξηρόμερο με χιλιάδες ανθρώπινα θύματα στο πέρασμά της.  Χωρίς να κάνει διακρίσεις μεταξύ των ραγιάδων και των πασάδων, έσπερνε την φρίκη και τον θάνατο.

Όλη η ευρύτερη περιοχή μετρούσε χιλιάδες θύματα και το μόνο Χωριό που δεν είχε ούτε ένα θύμα ήταν η Κωνωπίνα ..και ο λόγος ήταν, το μικρό αυτό εκκλησάκι των Αγίων Αποστόλων Πέτρου και Παύλου που προστάτευε το Χωριό.

Ό Πασάς που έδρευε στην Κατούνα, αφού έχασε από την ανίατο αυτή αρρώστια την γυναίκα του, κινδύνευε να χάσει και τον μονάκριβο γιό του. Στην απόγνωση και στον μεγάλο πόνο αν και Οθωμανός, έχοντας ακούσει  για τους θαυματοργούς Αγίους Αποστόλους, μετέβη νύκτα, για να μην τον δει κανείς, με το υπηρετικό του προσωπικό και παρακάλεσε τους θαυματουργούς Αγίους να σώσουν το παιδί του, που μέρα με τη μέρα έσβηνε.

Πράγματι, το παιδί έγινε καλά και ο Αγάς σε ένδειξη μεγάλης πίστης πλέον, τίμασε μεγάλη κουστωδία και επισκέφθηκε με επισημότητα πλέον το εκκλησάκι  και έκανε μεγάλο προσκύνημα στη  χάρη των Αγίων Αποστόλων. 

Το χωριό τιμά τη χάρη των Αγίων τον Ιούνιο με τριήμερο πανήγυρη (28, 29, 30 Ιουνίου). 

Πανηγύρι Κωνωπίνας Μιας Άλλης εποχής!

Παλιά το πανηγύρι μας κατείχε πρωτεύουσα θέση ως γεγονός όχι μόνο στο Χωριό μας αλλά σε όλη την ευρύτερη περιοχή του Ξηρομέρου.
Οι μεσήλικες συντοπίτες μας από τα γύρω χωριά γνωρίζουν καλύτερα την απήχηση που είχε στην τοπική μας κοινωνία.
Στο πανηγύρι συμμετείχαν ολόκληρο το χωριό, με ιδιαίτερη χαρά. Ήταν μια ευκαιρία να ξεχάσουν τα βάσανα μιας ολόκληρης κοπιαστικής χρονιάς. Όλες οι οικογένειες – εκτός από τους πενθούντες – σούβλιζαν τη καλύτερη προβατίνα – έτοιμοι να υποδεχθούν τους μουσαφιραίους – πανηγυριώτες τους, συγγενείς και φίλους που θα επισκέπτονταν το πανηγύρι μας.

''Πάρ’ το και κάν’ το δικό σου'' Η Συγγραφέας με καταγωγή απο την Κωνωπίνα

«Πάρ’ το και κάν’ το δικό σου» είναι ο τίτλος του κοινωνικού-ρομαντικού μυθιστορήματος της Βιβιάννας Γιαννούτσου που θα κυκλοφορήσει σε λίγες μέρες από τις εκδόσεις Πνοή

 

Η Βιβιάνα Γιαννούτσου είναι εγγονή της αείμνηστης Νίκης Σκούρτα απο την Κωνωπίνα, και κόρη του Νίκου Γιαννούτσου.

Η Βιβιάννα Γιαννούτσου γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Αθήνα. Είναι απόφοιτη του Λυκείου Κολλεγίου Ψυχικού και του τμήματος Χημείας του ΕΚΠΑ. Σήμερα εργάζεται ως χημικός σε μεγάλη χημική βιομηχανία στην Ελλάδα. 

Η αγάπη της για το γράψιμο ξεκίνησε στα δώδεκα, όταν ένιωσε για πρώτη φορά την ανάγκη να μεταφέρει σε κείμενο τα συναισθήματά της. Έχει γράψει διηγήματα, μικρά μυθιστορήματα, ενώ έχει λάβει μέρος σε λογοτεχνικούς και ρητορικούς διαγωνισμούς όπου έχει διακριθεί. 

                                                          

                                                                 Περίληψη του βιβλίου

Τί είναι αυτό που μας κάνει πραγματικά ευτυχισμένους; Είναι οι στιγμές, οι άνθρωποι που μας συντροφεύουν, η πραγματοποίηση μιας επιθυμίας, ή όλα αυτά μαζί;

Η Άννα Ηλιάδη γνώρισε από μικρή το σκληρό πρόσωπο της ζωής. Έζησε την απώλεια και όλα όσα αυτή προκαλεί σ’ ένα έφηβο κορίτσι. Δίπλα της σε όλα ο Αλέξανδρος, ο άνθρωπος που της κρατούσε το χέρι, την έμαθε ν’ αγαπάει και ν’ αγαπιέται, αλλά και που την πλήγωσε με τον χειρότερο τρόπο.

Τώρα, η εικοσιπεντάχρονη πλέον Άννα, γυρίζει από το εξωτερικό και παίρνει μέρος σ’ ένα συνέδριο ως επιστήμων πλέον, γεμάτη όνειρα και φιλοδοξίες. Ο αγαπημένος καθηγητής και μέντοράς της προσκαλεί στο ίδιο συνέδριο και τον Αλέξανδρο, φέρνοντάς τους ξανά σε επαφή για πρώτη φορά μετά τον χωρισμό τους.

Η Άννα θα θυμηθεί όλους τους λόγους που την έκαναν ν’ αγαπήσει εκείνο το αγόρι στην εφηβεία της και θα μάθει με τον χειρότερο τρόπο ότι οι πιο απλές επιλογές μπορεί ν’ αλλάξουν ριζικά τη ζωή του ανθρώπου, καθώς έρχεται εκ νέου αντιμέτωπη με τον μεγαλύτερό της φόβο. Θα καταφέρει να βρει τη δύναμη να συνεχίσει όταν όλα γύρω της μοιάζουν να καταρρέουν;

Ένα βιβλίο για τον έρωτα, την απώλεια, τα χαμένα όνειρα και την ελπίδα για ένα καλύτερο αύριο. Άραγε, τι είναι στ’ αλήθεια αυτό που μας κάνει πραγματικά ευτυχισμένους;