Η Κοίμηση της Υπεραγίας Θεοτόκου αποτελεί μία από τις μεγαλύτερες γιορτές της Xριστιανοσύνης. Η προετοιμασία των πιστών αρχίζει από την 1η Αυγούστου με τη νηστεία που διαρκεί έως τον Δεκαπενταύγουστο, αποτελώντας για τους Ορθόδοξους χριστιανούς το «Πάσχα του καλοκαιριού».
Κοίμηση της Θεοτόκου
Στις 15 Αυγούστου χιλιάδες πιστών με την ψυχή γεμάτη ελπίδα και κατάνυξη προστρέχουν στα αμέτρητα προσκυνήματα, όπου κυριαρχεί η λιτανεία των θαυματουργών εικόνων της Παναγίας για να μαρτυρήσουν την πίστη τους στο πρόσωπό της.
Η Παναγία, το ιερότερο από τα πρόσωπα της Ορθοδοξίας, δοξάζεται σε κάθε γωνιά της Ελλάδας.
Η λατρεία που έχουν οι πιστοί στη «μητέρα» του Θεού και των ανθρώπων αποδεικνύεται από τα πολλά ονόματα: Μεγαλόχαρη, Εκατονταπυλιανή, Φανερωμένη, Κοσμοσωτήρα, Χοζοβιώτισσα, Εικοσιφοίνισσα, Βρεφοκρατούσα, Ελεούσα, Θαλασσινή, Γιάτρισσα, Μυρτιδιώτισσα και πολλά ακόμη.
Και μπορεί το επίκεντρο των εκδηλώσεων να είναι η Παναγία της Τήνου και η Παναγία Σουμελά, όμως, σε κάθε γωνιά της χώρας υπάρχει και μια ξεχωριστή Παναγιά.
Καλή Παναγιά
Την πρωταυγουστιά αλλά και όλες τις μέρες, μέχρι τον Δεκαπενταύγουστο, λέμε «καλή Παναγιά».
Με την ευχή, υποτιμημένοι λυγμοί ανέβαιναν, φυλαγμένα λιβάνια άναβαν με καρβουνάκια τους καημούς, Μαρίες έβγαιναν από εικονάκια κατηχητικών και ανάπιαναν προζύμια για τα πρόσφορα, Μαρίες στις σκοτεινές γωνιές του σαλονιού ψιθύριζαν «ιδού η δούλη», οι μανάδες μας στιγμές – στιγμές έφερναν σε Μαρίες, οι εικόνες Της ασήμιζαν και χρύσιζαν τα απ’ αιώνων δάκρυα και τα απογεύματα γέμιζαν κεριά, ψιθύρους, ικεσίες, υψωμένα χέρια, βεβαιωμένες ελπίδες, λουλούδια – τα καλύτερα – των κήπων.
